Стихотворение Ахметбека Омиртаева

На казахском языке

Қостанай

Ақ жанындай ақ пейілді Қостанай,

Өр төсінде табысыпты дос талай.

Жомарт дала, ер келбетті халқыңды,

Ерке көніл тынар емес қоштамай.

Жұмысшыңның сүйем құрыш білегін,

Кен аттырып, өрбіткен мал түлеін

Диханшыңның тері тамған жеріңнің,

Қасиеті әлемге аян білемін.

Даласында құм кездірген атамды,

Торғай бүгін алып Торғай атанды.

Сарыбайдың гудоктары күй тартып,

Жас орманы жаңғыртады жапанды.

...Сенен артық мекен барын білсем де,

Қостанайым, махаббатым бір сенде.

Сен қымбатсың, сен ыстықсың әрқашан,

Есімдесің Ай, Шолпанда жүрсем де!

1962 год