Стихотворения Сырбая Мауленова (на казахском языке)

1992 год

Тобыл төсінде

Жас күнді іздеп сағыынам,

Жанымда казір жатыр мұн.

Бір кезде Тобыл жарынан,

Толқынға қарсы аталдым.

Көкпардай мені тартады,

Толқыннан толқын шап беріп,

Жуады тынбай арқаны

Толқыннан ұшқан ақ көбік.

Мөлдіреп сосын ақ айдын,

Көрінеді айқын шартарап.

Шағала күнге караймын

Қимылсыз бір сәт шалқалап.

Тұнады жазғы ауада,

Толқыннан соңғы тыныштық.

Шақырады жағаға

Шаңқай түсте құм ыстық.

Қарайды майда ағысқа,

Шомылып ойға әнш» кыз...

Ол күндер бүғін алыста

Жетпейді оған даусымыз.

Көктем тойы

Күмісін шашты сәбелеп,

Күркіреген күи майдағы,

Керінді маған керемет

Көкектін алтын айдары.

Жан-жағым бояу жап-жасыл,

Жан-жағым дос-жар жанашыр,

Жердегі айдай көлдер де

Мен үшін тау, тас бәрі асыл.

Саламыз бірге жаз сайран,

Құстар да бірге ойнайды.

Далада думан мәз-мәйрам,

Андар дабірге тойлайды.

Айнала таулар мұкарткан

Жайнаған жасыл тоғайлар,

Ойынға ғана құмартқан

Көнілде басқа жоқ ойлар.

                         Сырбай Мәуленов

1992 год